စာစီစာရိုက်

ပုံနှိပ်ခြင်းသည် ရှေးခေတ်တရုတ်အလုပ်လုပ်ကိုင်သူများ၏ တီထွင်မှုကြီးလေးခုထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။သစ်သားတုံးပုံနှိပ်စက်ကို တန်မင်းဆက်တွင် တီထွင်ခဲ့ပြီး တန်မင်းဆက်အလယ်နှင့် နှောင်းပိုင်းတို့တွင် တွင်ကျယ်စွာ အသုံးပြုခဲ့သည်။Bi Sheng သည် Song Renzong လက်ထက်တွင် ရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော အမျိုးအစားပုံနှိပ်ခြင်းကို တီထွင်ခဲ့ပြီး၊ဂျာမန် Johannes Gutenberg မတိုင်မီ နှစ်ပေါင်း 400 ခန့်က ရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော ပုံနှိပ်ခြင်း မွေးဖွားခြင်းကို အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ပထမဆုံး တီထွင်သူဖြစ်သည်။

ပုံနှိပ်ခြင်းသည် ခေတ်မီလူ့ယဉ်ကျေးမှု၏ ရှေ့ပြေးဖြစ်ပြီး ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသိပညာဖလှယ်ရန် အခြေအနေများ ဖန်တီးပေးသည်။ပုံနှိပ်လုပ်ငန်းသည် ကိုရီးယား၊ ဂျပန်၊ အာရှအလယ်ပိုင်း၊ အနောက်အာရှနှင့် ဥရောပသို့ ပျံ့နှံ့ခဲ့သည်။

ပုံနှိပ်ခြင်းမတီထွင်မီက လူတော်တော်များများဟာ စာမတတ်ကြပါဘူး။အလယ်ခေတ်စာအုပ်များသည် အလွန်စျေးကြီးသောကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာတစ်အုပ်ကို သိုးသားရေ ၁,၀၀၀ ဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည်။သမ္မာကျမ်းစာ၏အနှစ်သာရမှလွဲ၍ စာအုပ်တွင်ကူးယူထားသောအချက်အလက်များသည် လေးနက်သည်၊ အများအားဖြင့် ဘာသာရေး၊ ဖျော်ဖြေမှုအနည်းငယ် သို့မဟုတ် နေ့စဉ်လက်တွေ့ကျသောအချက်အလက်များပါရှိသည်။

ပုံနှိပ်ခြင်း မတီထွင်မီက ယဉ်ကျေးမှု ပြန့်ပွားရေးသည် အဓိကအားဖြင့် လက်ရေးစာအုပ်များပေါ်တွင် မူတည်သည်။လက်ဖြင့် ကူးယူခြင်းသည် အချိန်ကုန်ပြီး လုပ်အား အလွန်အမင်း လွယ်ကူပြီး ယဉ်ကျေးမှု ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို ဟန့်တားရုံသာမက ယဉ်ကျေးမှု ပြန့်ပွားမှုကိုလည်း မတန်တဆ ဆုံးရှုံးစေသည့် အမှားများနှင့် လွဲချော်မှုများကို ကူးယူရန် လွယ်ကူပါသည်။ပုံနှိပ်ခြင်းတွင် အဆင်ပြေခြင်း၊ လိုက်လျောညီထွေရှိခြင်း၊ အချိန်ကုန်သက်သာခြင်းနှင့် လုပ်အားချွေတာခြင်းတို့ဖြင့် ထူးခြားချက်ဖြစ်သည်။၎င်းသည် ရှေးခေတ်ပုံနှိပ်ခြင်းတွင် အဓိကအောင်မြင်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။

တရုတ်ပုံနှိပ်ခြင်း။၎င်းသည် တရုတ်ယဉ်ကျေးမှု၏ အရေးကြီးသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။တရုတ်ယဉ်ကျေးမှု ထွန်းကားလာတာနဲ့အမျှ တိုးတက်လာပါတယ်။ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်း၏အရင်းအမြစ်မှအစပြုပါက၊ အရင်းအမြစ်၊ ရှေးခေတ်၊ ခေတ်နှင့် ခေတ်ပြိုင်ကာလဟူ၍ သမိုင်းဝင်ကာလလေးခုကို ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီး၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုဖြစ်စဉ်သည် နှစ်ပေါင်း ၅၀၀၀ ကျော်ရှိသည်။အစောပိုင်းကာလများတွင် အဖြစ်အပျက်များကို မှတ်တမ်းတင်ပြီး အတွေ့အကြုံနှင့် ဗဟုသုတများကို ဖြန့်ဝေရန်အတွက် တရုတ်လူမျိုးများသည် အစောပိုင်းတွင် ရေးထားသော သင်္ကေတများကို ဖန်တီးကာ ထိုစာလုံးများကို မှတ်တမ်းတင်ရန် ကြားခံကိရိယာကို ရှာဖွေခဲ့ကြသည်။ထိုအချိန်က ထုတ်လုပ်သည့်နည်းလမ်းများ၏ ကန့်သတ်ချက်များကြောင့် လူများသည် ရေးထားသော သင်္ကေတများကို မှတ်တမ်းတင်ရန်အတွက် သဘာဝအရာဝတ္ထုများကိုသာ အသုံးပြုနိုင်သည်။ဥပမာအားဖြင့်၊ ကျောက်နံရံများ၊ အရွက်များ၊ တိရိစ္ဆာန်အရိုးများ၊ ကျောက်တုံးများနှင့် အခေါက်များကဲ့သို့သော သဘာဝပစ္စည်းများပေါ်တွင် စကားလုံးများကို ရေးထွင်းခြင်း၊

ပုံနှိပ်ခြင်းနှင့် စက္ကူထုတ်လုပ်ခြင်းသည် လူသားတို့ကို အကျိုးပြုခဲ့သည်။